Conjugación del verbo anomenar-se
Infinitivo | anomenar-se |
Gerundio | anomenant-se |
Participio | anomenat, anomenada, anomenats, anomenades |
Modo indicativo
Presente
m' | anomeno |
t' | anomenes |
s' | anomena |
ens | anomenem |
us | anomeneu |
s' | anomenen |
Imperfect
m' | anomenava |
t' | anomenaves |
s' | anomenava |
ens | anomenàvem |
us | anomenàveu |
s' | anomenaven |
Pretérito perfecto simple
m' | anomení |
t' | anomenares |
s' | anomenà |
ens | anomenàrem |
us | anomenàreu |
s' | anomenaren |
Futuro
m' | anomenaré |
t' | anomenaràs |
s' | anomenarà |
ens | anomenarem |
us | anomenareu |
s' | anomenaran |
Modo subjuntivo
Presente
m' | anomeni |
t' | anomenis |
s' | anomeni |
ens | anomenem |
us | anomeneu |
s' | anomenin |
Imperfect
m' | anomenés |
t' | anomenessis |
s' | anomenés |
ens | anomenéssim |
us | anomenéssiu |
s' | anomenessin |
Modo condicional
m' | anomenaria |
t' | anomenaries |
s' | anomenaria |
ens | anomenaríem |
us | anomenaríeu |
s' | anomenarien |
Modo imperativo
(t') | anomena't |
(s') | anomeni's |
(ens) | anomenem-nos |
(us) | anomeneu-vos |
(s') | anomenin-se |